هجرت‌نوشته‌ها

دیشب تو یک گروهی داشتیم صحبت می‌کردیم که یکی از بچه‌ها تعریف کرد که توی یکی از حلسات درس Human Computer Interaction شون (توروخدا ما چه طوری این درسو پاس کردیم و مردم چطوری!)‌ این مسئله مطرح شده که «اگر» روزی ربات‌ها اینقدر پیشرفت کنن که شکل انسان بشن، آیا باید ازدواج با ربات‌ها قانونی بشه؟ چه مشکلات و مسائل و ابعاد فلسفی و قانونی مطرح می‌شه؟

گفت مثلا یکی از بچه‌ها این مسئله  رو مطرح کرده که وقتی یکی رباته و صاحبش میشیم، در مقام بالاتر از اون قرار می‌گیریم و هم‌رده نیستیم (مثل حالت رئیس و کارمند). در این حالت بحث کانسنت و توافق چی میشه؟ شاید رباته موافق نیست ولی مجبور میشه به خاطر رتبه‌ش قبول کنه.

یا یکی دیگه این رو مطرح کرده که وقتی اینقدر دیتا ازمون جمع می‌کنه، بعدش که ما بمیریم این میره همسر یکی دیگه میشه، با دیتای ما چه میکنه؟ ما حق داریم درموردش تصمیم بگیریم یا نه؟ و از این صحبتا! 

من عمییییقا امیدوارم هیچوقت علم اینقدر پیشرفت نکنه که بخوایم به طور جدی چنین بحثی رو مطرح کنیم!  ولی حتی از لحاظ فرضی هم فکر کردن بهش برای من خیلیییی غریب بود! بعدش هم سرچ کردم درموردش و این مقاله رو دیدم: Tying the knot with a robot: legal and philosophical foundations for human–artificial intelligence matrimony! مقاله‌هه مال دپارتمان مطالعات تاریخ، فلسفه و دین دانشگاه آریزونا استیته. به طور کاملا جدی اومده بررسی کرده که قانون اساسی آمریکا چه چالش‌هایی خواهد داشت اگر بخواد روزی ازدواج با ربات‌ها رو مجاز بدونه. و اومده از زمانی شروع کرده که قانون اساسی اکستند شده تا ازدواج با همجنس رو بپذیره. 

من مقاله رو کامل نخوندم و فقط یه نگاه کلی بهش انداختم ولی واقعا برام کل این ماجرا، این سوال فرضی و فکر به ابعاد مختلفش عجیب و باورنکردنیه. یکی از مباحثی که دیدم توش بحث شده، مسئله‌ی تبعیض احتمالی نسبت به ربات‌ها در برابر انسان‌هاست. چوت احتمالا همیشه حق به انسان‌ها داده می‌ؤه و یه برتری ذاتی رو حفظ می‌کنن.  

یکی دیگه از بچه‌ها یک سوال دیگه رو مطرح کرد. گفت: اگر یه همسر خیلییی خوب داشته باشی و اصلا حس کنی نیمه‌ی گمشده‌ته و اینا، ولی یه روز بهت بگن شاید این رباتی باشه که تست تورینگ رو با موفقیت طی کرده و یه پاکت بهت بدن که توش نوشته که همسرت رباته یا آدم، چه می‌کنی؟ باز می‌کنی پاکته رو یا نه؟ اگر باز کنی ببینی رباته چی کار می‌کنی؟ من گفتم باز می‌کنم و اگر هم ربات باشه می‌ذارم میرم. احساساتمو خرج کی دارم می‌کنم؟! 

ولی خدایی چنین دنیایی منو می‌ترسونه!  امیدوارم هوش مصنوعی هیچوقت به اینجا نرسه. تا جایی هم که سواد من می‌رسه این چیزا بیشتر شبیه کتابای ایزاک آسیموفن تا واقعیت هوش مصنوعی. ولی خب به هرحال این سوالات فرضی فلسفی جذابیت خودشون رو دارن و نیازمند تفکر انتقادی عمیقی هستند.