هجرت‌نوشته‌ها

سلاام مهسا جون

اون خاطرات فلش بک ات الان زندگی منه. من همیشه از ورزش فراری بودم. اتفاقا جیزی که آرزومه اینه که اگر روزی به پیری رسیدم داغون نباشم. 

خدا کنه این پیج با من همون کاری رو بکنه که با تو کرد. 

برم فالو کنم. 

خیلییی مرسی بابت معرفی

وای مهسا چه تجربه‌ی مشابهییی! منم همه‌ی دوران تحصیلم زنگ ورزش جزو نمره‌های داغون بودم و به خاطر بقیه‌‌ی درسام بهم نمره می‌دادن! ولی الان لذت می‌برم ازش. دلیل اصلیش برای خودم به نظرم اینه که نوع ورزشی که دوست دارم رو کشف کردم. من ورزش رقابتی دوست ندارم (و توش خوب هم نیستم.) دوست دارم همینجوری بدون استرس اول شدن واسه خودم دوچرخه‌سواری کنم یا برم هایکینگ!

درباره‌ی هدافیت هم با نظر الانت موافقم. من حس مثبتی نمی‌گیرم ازش متاسفانه..

خب! منم از اونایی ام که ورزش غیر رقابتی دوست دارم. همیشه حس کرده ام اصلا به درد ورزش نمیخورم، استعداد ورزش ندارم، و وقتی ورزشی انجام میدم همه تو ذهنشون منو مسخره می کنند :)) گرچه در دوران مدرسه آن قدری فراری نبودم که ورزش نکنم. نمره هام خوب بود، عضو تیم بسکتبال مدرسه بودم که در سطح شهر دوم شدیم. ولی در درونم ورزشکار نبودم هیچ وقت. و میترسیدم از دیده شدن..

پیج هدی را مدتهاست فالو دارم، نگرشم عوض شده ولی عملکردم نه زیاد. چون دیدن ورزش کردنش بهم این حس را میده که من نمیتونم اینجوری باشم. و بدتر حس میکنم چرا من بی عرضه ام.. چند روز پیش دیدم تو استوری گفته بود ورزش را از هفته ای دو تا بیست دقیقه شروع کرده. خیلی دلم میخواد اون موقع ها را بدونم چه جوری بوده و چه جوری خودش را با این برنامه وفق میداده. باید تو پیجش برگردم به خیییلی عقب تر.. 

یک مدت با شیلی که اون هم تو اینستا و تلگرام و یوتیوپ فعال است ورزش میکردم. ورزش خیلی ساده. به نام پیاده روی در منزل. و واقعا حس خوبی بهم میداد. اما متاسفانه همسر و پسرم بهم میخندیدند و از انجایی که در بعضی چیزها خیلی زودرنج و لوس تشریف دارم متاسفانه گذاشتمش کنار. یک ایرادی که دارم اینه که توقع دارم مرتب بچسپم به برنامه. اگر مثلا یک هفته به هر دلیلی نتونم انجامش بدم احساس بی کفایتی میکنم و نمیتونم برگردم بهش..