هجرت‌نوشته‌ها

از سکوت و فکر کردن فراری شدم. قبلا عاشق سکوت بودم. عاشق شب بودم. عاشق زل زدن به سقف و فکر کردن به خودم بودم. الان؟ فقط فرار می‌کنم. ثانیه ثانیه‌های سکوتو با پخش موسیقی پر می‌کنم. به محضی که سکوت می‌شه اضطراب همه‌ی وجودمو می‌گیره. می‌پرم سر لپتاپ که موسیقی پخش کنم. 

دلم تنگ شده برای وقتی که لازم نبود از خودم فرار کنم چون ذهنم پر از افکار آزاردهنده نبود...

پ.ن: اگر لازمه اشاره کنم که الان عصر یکشنبه‌س. معادل عصر جمعه‌ی ایرانه و نیاز به توصیف حالم نیست :)