هجرت‌نوشته‌ها

چقدر نیاز دارم به یه آدم امن که حرف بزنم باهاش و این بار وحشتناکی رو که دارم به دوش می‌کشم یه کم سبک کنم... چرا من هیچ کس رو امن نمی‌دونم؟ چرا هیچ اعتمادی به هیچ بنی بشری نمی‌کنم؟ خسته‌م. با تمام وجودم خسته‌م و پر از مشکل. و به جای حل کردنشون دارم ایگنورشون می‌کنم چون بلد نیستم چطوری حلشون کنم. چون نمی‌دونم از کی باید کمک بگیرم. چون من تنهایی از پس این مشکلات برنخواهم اومد و کمک نیاز دارم. ولی نمی‌دونم از کی می‌تونم کمک بگیرم. نمی‌دونم و نمی‌تونم به کسی اعتماد کنم...اینقدر خسته‌م که دلم می‌خواد فقط بخوابم... فقط بخوابم و به هیچی فکر نکنم.

بعدانوشت: اشک تو چشمم جمع می‌شه وقتی می‌بینم که چقدر آدم هستن که آماده‌ن برای کمک کردن بهم...