هجرت‌نوشته‌ها

آره در کل. ولی نه لزوماً همه. واقعاً یه وقتایی دوست دارم حال کسی رو که می‌پرسم اگه ناراحته بگه ناراحته و یه ذره سبک شه. 

اما خودم معمولاً حس می‌کنم نباید مزاحم کسی بشم. مگر این که دیگه خیلی باهاش راحت باشم. همینجوری که تو نوشتی.

:(( درست میگی مهسا جون

اتفاقا من دیروز حال یه نفر رو که به نظر خوب نمی اومد پرسیدم. دوست داشتم اگر واقعا خوب نیست بگه ولی گفت شاید بخاطر اینکه آرایشم امروز کمتره فکر کردی خوب نیستم. بعدش من کلی عذاب وجدان گرفتم که بهش انرژی منفی دادم :(

در حالت کلی با حرفت تو ۵۰٪ مواقع موافقم. یه موقع هایی ما از بس خودمون را سانسور کردیم و نقش بازی کردیم وقتی نقش بازی نکنیم یه بار اضافه رو حس میکنیم و شاید واسه همینه فکر میکنیم که مردم دوست دارن همیشه بشنون ما خوبیم در صورتی که این ما هستیم که دوست داریم همیشه به بقیه بگیم خوبیم وقتی نمیگیم خودمون معذب هستیم و هزارتا حس بد میاد سراغ مون.

تو دو خط نوشتی من یه اندازه یه پست نوشتم :))

یه سوال:

وقتی حال خوبی نداری و به بقیه میگی توقع چه واکنشی ازشون داری که حس کنی واسه بقیه خوب یا بد بودن حال تو اهمیت داشته؟

البته اگر دوست داری بگو میخوام بیشتر آدم ها رو یاد بگیرم. 

الان حالت خوب نیست و من باید بغلت کنم:* و زیادی حرف نزنم:))

فقط یه چرند دیگه هم بگم ;) شاید اون آدمی که به نظر تو چرند میگه بهترین کاری که بلده همون هست. یعنی اونم فکر میکنه داره بهت کمک میکنه با حرفاش و منظورش از سرخود باز کردن نیست. همینقدر بلده به بقیه کمک کنه. 

سلام!

من خیلی وقت نیست که با وبلاگ شما آشنا شدم ولی باید بگم نوشته ها تون خیلی موقع ها من رو به فکر بردن. 

اگر که ازتون میپرسن چرا خوب به نظرنمیاین و بعد جوری رفتار میکنن که انگار حق خوب نبودن رو ندارید باید بهتون تبریک بگم! چون نشون میده که چقدر تونستن برای اطرافیانتون مهم باشید که حتی دوست ندارند این حق رو به شما بدن! درست مثل رابطه ی ما با دوستای صمیمی مون! خیلی موقع ها اگه مثلا دوستامون ناراحتن ما سعی میکنیم با شوخی کردن یا جمله هایی مثل اینکه اینقدر ضدحال نباش و ازین چیزا  بخوایم حالش رو عوض کنم ولی نتونیم مستقیم بهشون بگیم حال بد اون ، حال خود مارم بد میکنه. منم البته شاید تا حدی بتونم بفهمن از چه حسی میگید، خیلی اوقات که دوستای منم اینجا بهم میگفتن تو اخبار شنیدن چی شده ( مخصوصا بعد از اون فاجعه و اعترافشون ) و ازم میپرسیدن چه حسی داشتی وقتی این خبر شنیدی،  من پیش خودم میگفتم من این درد رو نمیتونم به زبان مادری وصف کنم چطور برای شما بگم؟ ولی خب در جواب اونا فقط میگفتم،  این اتفاق خیلی دردناکه! تازه من عزیزی رو از نزدیک نمی شناختم و حالم اینقدر بود شما که از نوشته هاتون برداشت کردم که گویا کسی رو میشناختین در این پرواز ....

اما کلام آخر:) توی کتاب انسان در جست و جوی معنا نویسنده میگه من همیشه دنبال این بودم که چی باعث میشه ما با اون وضع به عنوان اسیر تو آشوویتز  همچنان ادامه بدیم و بعد یکسری نظریات خیلی جالب در این زمینه می نویسه اما من وقتی فکر میکردم این میومد به ذهنم اگر کم میاوردن و دیگه ادامه نمیدادن، در حقیقت به نازی ها به رسیدن به هدفشون کمک کرده بودن و هیچکدوم از اون ها این رو نمیخواستن. پس امیدوارم شما هم قوی تر از همیشه ادامه بدید و با تسلیم شدن به اونا برای رسیدن به هدفشون کمک نکنید!