نمیدونم چرا دارم این پست رو می‌نویسم. بعد از ایییین همه وقت... شاید چون دوست دارم صدایی ازم به بیرون از خودم منتشر بشه. چیزی از من که بگه زنده‌م، نفسم می‌کشم و هستم.
واقعیتش روزهای خیلی خیلی سختی رو دارم می‌گذرونم. روزهایی که در عمرم فکر نمی‌کردم برام پیش بیان. ولی خب...پیش اومدن. سخت غمگین و دل‌شکسته و خشمگینم.
این رو نوشتم تا ازتون خواهش کنم که واسم دعا کنین. برای آرامش روح و روانم.
لطفا.
مهسای عزیز اصلا دوست نداشتم سکوتت اینجوری شکسته بشه ولی کار خیلی خوبی کردی که همین چند خط رو نوشتی.
من همیشه به یادتم و برات آرزوی موفقیت و آرامش رو دارم.
ولی حالا دیگه بیشتر به یادت خواهم بود. امیدوارم زود زود بیایی بگی که حالم خیلی بهتر شده.
یه بغل محکم از اون طرف کره زمین :*
مهسا. دوست ندارم توی این حال و روز ببینمت ولی مطمئن هم هستم که از پسش برمیای و اوضاع آروم آروم بهتر میشه.
سلام مهسا جون.
خوبی؟
کمکی از ما بر میاد؟ بنویسی سبک تر نمی شی؟
دعاگوت هستم. بیا یه خبر از خودت بده
سلام
چشم
ان شاء اللّه که مشکلت حل بشه و چرخ زندگیت برات خوب بچرخه.
سلام مهسا جان. روی ماهت را از دور میبوسم و از ته دل دعا میکنم مشکل هر چی که هست حل بشه
مهسا نمیدونم گفتنش فایده داشته باشه یا نه ولی در روزهایی هستم که شنیدن چنین حرف‌هایی از اطرافیانم دیگه داره کم‌کم عادی میشه. خودم هم روزای خوبی ندارم و مدام و مدام می‌شنوم که دوست‌ها و اطرافیانم هم حال و روز خوشی ندارن. انگار سرشار شدیم از بحران. همه‌ی بحران‌های زندگی منتظر بودن که یه جایی خودشون رو نشون بدن.
امیدوارم بگذرن برای همه‌مون. همه‌مون بهتر بشیم و دنیا یه روز جای بهتری بشه برای زندگی. دعا کنیم برای همدیگه.
مهسا از خوندن پستت غمگین شدم:( دعاگو هستم:*
سلام مهسای عزیز.
خوبی؟ بهتر شدی؟
حتماً. امیدوارم این دوران برات کمی راحت‌تر بگذره.