هجرت‌نوشته‌ها

ان شاءالله اینقدر اتفاقات خوب براتون بیوفته که کلا جایی نمونه برای خاطرات تلخ و بشوره ببره همه چیزو

اول که بیا تو بغلم :*

من سال اولی که دانشکده م رو عوض کردم تو یه بازه زمانی یک ماهه هر چند روز یکبار یه ایمیل بد می گرفتم که شرایط رو واسم سخت تر می کرد! بعدش همه چیز ظاهرا درست شد ولی تا نزدیک یکسال بعدش نسبت به ایمیل دانشگاه و چک کردنش فوبیا داشتم. 

قبلش همیشه ایمیلم باز بود. ولی بعد از اون ماجراها می ترسیدم صفحه ایملیم باز باشه و صدای اومدن ایمیل جدید رو بشنوم! تپش قلب می گرفتم که یعنی باز چی شده!! 

حالا تو و شرایطت که ۱۰۰۰ بار سختتر از شرایط من بوده! طبیعی هست که حالت بد بشه! طبیعی هست که خاطرات بدت زنده بشه. زخمت هنوز تازه هست ولی یواش یواش خوب میشه. جاش هیچ وقت نمیره ولی یه روزی میاد که وقتی دستت رو هم فشار بدی روش دیگه دردت نمیاد. 

میفهمم چی میگی... تجربه مشابهی در مورد بیمارستان محل فوت پدرم و محله ای که در آن قرار گرفته دارم، تا ۵ سال پام را در آن محله نگذاشتم... امیدوارم در همان جایی که خاطرات بد برات ساخته شده، خاطرات خوب ساخته بشه و اثر خاطرات بد را پاک کنه

متاسفم که همچین اتفاقاتی برات افتاده ولی از اون طرف هم خوشحالم برات که دوستی به این عمیقی داشتی هرچند که به این قیمت برات بوده که به دوستی هایی هم برخورد کردی که مد نظرت نبودن. مشکلی نیست چون زندگی تجربه هست.

راجب اون حافظه مکانی هم کاملا حق با تو هست و بقیه حواس رو هم گاهی شامل میشه. مثلا فرض کن یه موسیقی یا مثلا حتی یه ادکلن :)

مغز انسان قابلیت های شگفت انگیزی داره که یکی از اونا خودترمیمی هست. میدونم توی این نقطه زمانی و مکانی ممکنه شاید به نظرت به نظر برسه که جای این زخم هرگز خوب نشه ولی بدون روزهایی خواهد اومد که دوست خواهی داشت برگردی عقب و بزنی روی شونه خود الانت و بگی که نگران نباش. روزهای خوب در حال اومدن هستن :)