هجرت‌نوشته‌ها

«هو القدوس^۱»

این دو روز روزهای خوبی برای من نبودند. یه مشکل خانوادگی ایجاد شده بود که منو تا مرز سکته پیش برد واقعا. ولی خداروشکر به نظر میاد از سر گذشته و میتونم دوباره با لبخند بنویسم. شکر. 

امروز رو می‌خواستم برم بیرون و تو یه کافه قهوه بخورم و یه مقدار آدم ببینم و بیام در موردشون بنویسم :)) ولی خب دیشب اینقدر بد خوابیدم و صبح اینقدر بد از خواب پریدم که تصمیم گرفتم کل روز رو توی خونه بگذرونم.

هفته‌ی پیش خونه‌ی دوستم بودم که با یک برند هلندی آشنا شدم که ظرف و ظروف فانتزی و به قول دوستانم گوگولی و مهساپسند :)) تولید می‌کنه. همون موقع رفتم سرچ کردمش و دیدم یک سری ماگ گربه‌ای خیلی خوشگل داره. قیمتش یه مقداری زیاد بود و هی دو به شک بودم که بخرمش برای خودم یا نه؟ راستش داشتم فکر می‌کردم که من دوست دارم اینطور چیزا رو هدیه بدم. ولی واسه خودم نمیرم بخرمشون. این چند روز این توی سبد خریدم بود و هی داشتم فکر می‌کردم که چی کارش کنم؟ و خب راستش نهایتا به این نتیجه رسیدم که واقعا چرا؟ چرا اینقدر راحت برای خوشحال کردن دیگران مایه می‌ذاریم ولی خودمون نه؟ چرا برای خودمون دوست مهربونی نیستیم؟ و نهایتا رفتم بعد از ۵ روز فکر کردن خریدمش برای خودم و دیروز صبح ک هرسید واقعا همونقدری خوشحال شدم که از هدیه گرفتن از هر کسی دیگه خوشحال میشدم. :)) 

دیشب یه اتفاقی افتاده بود داشتم بابت یه سری چیزای خوب مثل ماشین خریدن به دوستانم تبریک می‌گفتم بعد فکر کردم که کاشکی منم یه چیزی داشتم که بابتش همین الان و در همین لحظه خوشحالی کنم. منظورم یه اتفاق خاصه واقعا نه نعمتهای همیشگی که بابتشون شاکرم (کاشکی شکر کردنو بلد باشم و با عادت کردن به نعمتها ناشکری نکنم). و خب خیلی خنده‌داره ولی یهو یادم افتاد که صبحش ماگ گربه‌ایم رسیده و به همون اندازه خرید ماشین و اینا خوشحال شدم بابتش. :)))) چون یه کاری رو واسه خودم انجام داده بودم. یه چیز قشنگ دوست‌داشتنی رو واسه خودم خریده بودم و برای خودم به اندازه‌ی دوستانم ارزش قائل شده بودم و شایستگی محبت کردن.

احساس کردم این حس ارزش نوشتن و ثبت کردن رو داره. :)‌

پ.ن: راستی الان فهمیدم اینجوری با این پست‌های روزانه روزشمار برگشت به ایران هم دارم! :)‌ ۲۱ روز! دقیقا سه هفته... خدا کنه که اتفاقی نیفته که باعث کنسل شدنش بشه...

^۱پاک و بی‌عیب